Czytalam wasze komentarze, ze nie wiecie co u mnie sie dzieje przez dwa dni. Wybaczcie, ale ja nie codziennie korzystam z internetu. Nie czuje sie ostatnio zbyt dobrze by siedziec przed komputerem. Musicie mnie zrozumiec. Nie ma za bardzo o czym pisac bo gdyby bylo to obiecuje, ze bym napisala. Tylko tyle, ze Mariusz byl w Warszawie i lekarz obiecal przegladnac akta i sie odezwac. Wiec czekamy... Chcialabym juz sama wiedziec kiedy bede mogla poleciec do Polski. Ciagle mnie cos boli, ciagle czuje sie zmeczona i do tego te moje nerwy. Wczoraj odwiedzily mnie dziewczyny. Wcale dlugo nie siedzialy a ja zmeczona bylam jakbym nie wiadomo co robila. Ach i dowiedzialam sie w ogole, ze w pewnym polskim sklepie byly zbierane do puszki pieniazki dla mnie i gdy moja kolezanka chciala ja odebrac okazalo sie, ze juz jakis pan sobie ja odebral dzien wczesniej. Wyobrazacie sobie ? Ciekawa jestem ile bylo takich przypadkow. Mam nadzieje, ze ten pan byl bardzo potrzebujacy, moze glodny a nie potrzebowal tych pieniedzy na narkotyki czy alkohol. Pomodlmy sie za niego bo to biedny czlowiek. Wczoraj wyniki z krwi byly bardzo slabe. Moja odpornosc jest bardzo niska, biale krwinki i plytki krwi rowniez. Moj brat nagral Nikusia jak tanczyl. Uwierzcie mi, ze peklibyscie ze smiechu. Ma taka zabke co tak ugina nogi, kreci pupa, tanczy i spiewa i ja nasladowal a przy tym robil takie miny, ze nie sposob sie nie smiac. To jest taki moj maly cudasnik i wydziwiak. Wariatuncio moj kochany. Ilez on potrafi dac szczescia i radosci. Nawet gdy zle sie czuje to potrafi doprowadzic mnie do smiechu. Piekne sa te momenty. Tak mocno go kocham... tak mocno...
Chcialam napisac jeszcze o jednej rzeczy, ktora mnie bardzo cieszy. A mianowicie chodzi mi o wieczorna modlitwe. Nigdy tak nie bylo u nas w domu, ze modlilismy sie razem. Kazdy zawsze wieczorem w swoim kacie lozka w duszy odmawial jakis paciorek, odbebnil modlitwe, nawet nie zwarzajac na slowa jakie po ciuchutku wypowiada, czesto przy tym myslac o zupelnie czyms innym. Szybko, szybko i do spania. Teraz to sie zmienilo. Co wieczor siadamy w jednym pokoju, bierzemy rozance do rak i kazdy mowi swoja czesc. Odmawiamy tez inne modlitwy a najpiekniejsze jest to, ze chcialoby sie modlic i modlic. Nigdzie sie nie spieszymy, zanurzamy sie w calosci w slowa ktore wypowiadaja nasze usta i zadne z nich nie jest bez znaczenia. Kazdy skupiony i kazdy szczerze mowi to co chce powiedziec. Bo nasza modlitwa nie sklada sie tylko z modlitw z ksiazeczek ale tez z slow plynacych z serca. Wiecie jakie to jest piekne ? Prawdziwa rozmowa z Bogiem. Piekne... Nauczylismy sie rozmawiac z Panem Bogiem i wiem, ze on nas slucha... i ze nas wyslucha...