Msza Sw. byla piekna a nasz nowy ksiadz jest poprostu cudownym czlowiekiem tak jak i wszyscy Wy, ktorzy powiedzieliscie mi dzis tak wiele pieknych slow jestescie cudowni. Jak ja mam Bogu dziekowac za was ? No nie ma takich slow by wyrazic to co czuje. Nie spodziewalam sie tego. Wciaz mam lzy w oczach. Tylu was dzisiaj bylo i dziekuje wam za to, ze jestescie ze mna w tych chwilach i mi pomagacie, ze mnie nie opusciliscie w takim momencie i ze moge na was liczyc. Nie macie pojecia jak bardzo bylam szczesliwa dzis widzac was wszystkich w kosciele. Tak jak ksiadz mowil - piekne uczucie wiedzac, ze jednoczy sie ludzi i ze ludzkie serca otwieraja sie na krzywde jaka dzieje sie drugiej osobie, ze ludzie sie nawracaja, ida i modla sie, ze maja lzy w oczach, ze nie sa obojetni. Kazdego z nas moze spotkac krzywda, kazdy z nas moze zachorowac. Juz ja doskonale to wiem co znaczy byc zdrowym czlowiekiem a nagle wszystko sie odwraca... nagle wszystko zostaje postawione pod znakiem zapytania... co ze mna bedzie, czy sie wylecze, czy znow bede zyc normalnie... czy ja w ogole bede zyc ? Idziesz na swoja rutynowa kontrole do lekarza i widzisz po jego minie, ze cos jest nie tak, ze cos sie nie zgadza a przeciez co tydzien wital mnie z usmiechem na twarzy... cos sie zmienilo... bylam juz tego pewna, ale gdy uslyszalam, ze umieram nie dotarlo to do mnie. Po policzkach splynelo mi kilka lez ale mysli tej do siebie nie chcialam dopuscic. Dopiero wieczorem, gdy usiadlam przy stole z babcia i mezem, wzielam rozaniec do reki, spojrzalam na nich serce mi sie skruszylo. Poprostu sie zlamalo... peklo... strach przedostal sie do mojego mozgu. Nie spalam tej nocy dobrze. Juz w ogole dobrze nie sypiam. Boje sie, ze to moze ostatnia moja noc, ostatni sen. Gdy budze sie dziekuje Bogu, ze dal mi jeszcze jeden dzien. Jeszcze jeden dzien z moimi bliskimi, z mezem moim ukochanym, z synkiem moim cudownym, z mamusia, tatusiem i babcia. Siegam po ksiazeczke i modle sie z usmiechem na twarzy, ze dostalam jeden dzien wiecej. To dla mnie teraz tak wiele. Jeden dzien jest jak cudowna wiecznosc. Gdy poznalam naszego ksiedza Andrzeja cos we mnie sie poruszylo. Ksiadz wciaz powtarza, ze to ja go poruszylam ale tak naprawde to on to zrobil. Dal mi jakas taka nadzieje, iskierke... dal mi to cos czego mi ostatnio zabraklo. Wiare... wiare, ze co bedzie to bedzie i jakby nie bylo to bedzie dobrze. Dobrze czuc cos takiego i moj strach choc nie calkiem ale w duzej mierze sie ulotnil. I dzis na Mszy Sw. Ksiadz powiedzial, ze moge jesli chce nazwac przez Niego naszego Jedynego Boga przyjacielem. To prawda Bog jest moim przyjacielem ale dziekuje Ci tez Boze za to, ze zeslales mi nowego przyjaciela. Wlasnie Ksiedza Andrzeja. Mowia, ze przyjaciol szuka sie cale zycie ale On swoja dobrocia, szczeroscia i otwartoscia zdobyl moje serce w doslownie chwile. Dziekuje za to - to cudowny dar. Dziekuje Wam kochani jeszcze raz i pewnie nie raz jeszcze podziekuje. Do konca moich sni bede wiedziala, ze nie bylam sama. I choc mam przy sobie rodzine i napewno sama bym nie byla to za kazdego z Was dziekuje tak samo. Z Panem Bogiem kochani, czuwajmy w modlitwie... Jestescie wielcy !