wtorek, 31 lipca 2012

Są ludzie których kocham i chcę mieć ich blisko siebie bo czuję się przy nich szczęśliwa, jest też inna grupa ludzi których nie jestem w stanie obdarzać nienawiścią bo nie czuje takiej potrzeby i chyba byłoby mi źle z tym gdybym miała kogoś darzyć nienawiścią. Jest wielu ludzi którzy mnie zranili ale chcę, żeby wiedzieli, że nie jestem osobą zawistną. Nie czuję do nich urazy, szybko wybaczam... taka już jestem. Sama pewnie też zraniłam nie raz i zdaję sobie z tego sprawę. Gdy czuję, że zawiniłam przeproszę, gdy czuję, że nie jestem winna po prostu cichnę. Nikt nie jest idealny prawda ? A my powinniśmy się modlić za tych którzy po nas depczą. Czasem przychodzi dzień, że zerwane nici znów się łączą i choć już nie jest tak samo to jest lżej. Warto wybaczać nawet gdy ktoś tego nie chce...Czy człowiek nie czuje się lepiej gdy ma czyste serce ? Oj tak. Pewnych rzeczy nie jesteśmy w stanie naprawić ani nigdy nie cofniemy czasu i nie wyczyścimy wypowiedzianych słów, mamy już wyrobione zdanie, opinię... choć nie nam oceniać kogokolwiek.... nie mamy takiego prawa bo każdy z nas będzie oceniony w sądzie ostatecznym. Gdyby tak na świecie nie było tyle obłudy i kłamstwa,byłoby prościej. Ale to właśnie on ten zbuntowany anioł, demon największy sprawia, że dzieją się takie rzeczy a potem kusi jak pod kusił Ewę by zerwała jabłko z Rajskiego Ogrodu tak samo kusi każdego z nas byśmy oceniali... źle oceniali... Ale ja go przejrzałam... Ludzie są różni ale nikt nie jest idealny dlatego trzeba wybaczać... Nauczyłam się już nie raz, dostałam kopniaka już nie raz, już nie raz ktoś mnie zranił ale nie warto jest czuć nienawiści bo jakże piękniejsze jest uczucie przebaczenia... Tyle na dzisiaj...
Cześć to znów ja... wciąż jeszcze w szpitalu 4 tygodnie po przeszczepie. Mam dziś słaby dzień. Niby już wszystko było dobrze a tu nagle ta wysypka na dłoniach, strasznie swędząca i do tego piecze i pali. Podejrzewają, że to nie jest ten odrzut ale dla jasności jutro lub w czwartek zrobią jeszcze biopsję. Jakby tego było mało dziś od rana wymiotowałam i znów nie mam apetytu ani na jedzenie ani na picie. A powinnam pic 3 litry dziennie - co jest wyczynem niesamowitym bo chyba jeszcze nigdy tyle nie wypiłam. Mama zrobiła mi niespodziankę i wpadła w tamtym tygodniu. To samo później zrobił mój braciszek. Mama już poleciała w poniedziałek do Polski a Marcin zostaje do niedzieli ale są teraz w Castleconnell. Pojechali wczoraj. Jeszcze nie wiadomo gdzie my w ogóle pójdziemy jak mnie wypiszą - co miało być jutro ale też miało być w zeszłym tygodniu w piątek ale do skutku nie doszło więc nie nastawiam się. Mają 4 apartamenty i wszystkie są zajęte. Chcieli mnie wysłać do jakiegoś B&B ale się nie zgodziłam. Jak można osobę po przeszczepie która musi mieć zachowaną czystość wysyłać do miejsca przez które przewinęło się tysiące ludzi i jeszcze kuchnia wspólna... Nieee...No więc przysłali mi w tym wypadku pracownicę socialną i ona wyszukała nam hotel. Ładny i czysty przede wszystkim ale będziemy musieli zapłacić a później może social nam coś odda czego oczywiście nie mogła obiecać. Zostawiam wszystko w rękach Boga... Troszcz się proszę o mnie i o moje zdrowie Panie jak i o moją ukochaną rodzinę. Tak bardzo mi brak Nikusia... za parę dni ma 4 urodziny a ja nie będę mogła być z nim w tym dniu i znów cisną mi się łzy same, nie mogę ich powstrzymać aż czuję ich słony smak. Dla matki to jest ciężkie tyle czasu nie widzieć swojego dziecka i jeszcze nie móc z nim być w dzień gdy go urodziła. Wiem, wiem... może dramatyzuje ale tak są ważne i tak bardzo liczą się dla mnie teraz takie momenty. Nigdy nie przywiązywałam do tego wagi a on ma już 4 lata. Owszem byli goście, były balony, prezenty,tort - wszystko jak należy ale nie do końca bo właśnie teraz zdałam sobie sprawę, że przecież to jest wspomnienie dnia w którym przyszedł na świat, wspomnienie dnia w którym pierwszy raz zobaczyłam moją małą kijaneczkę, wspomnienie dnia w którym pierwszy raz trzymałam go w ramionach i byliśmy z mężem tak szczęśliwi, najszcześliwsi na świecie. Nigdy nie patrzyłam na to od tej strony, od strony duchowej jakby.... To nie tylko jego święto ale też moje i Mariusza i cudownie byłoby gdybyśmy mogli byc razem w tym dniu. Ale nie możemy :( Ile jeszcze muszę poświęcić tej chorobie Boże proszę miej mnie w swej opiece bym potrafiła się z tym pogodzić, bym mogła to znieść nie płacząc rzewnymi łzami. To już miało się kończyć to całe cierpienie a tu ciągle coś jeszcze... Panie oświeć mnie czy jeszcze nie wszystko zrozumiałam ? Już wiem, że bez Ciebie nie ma życia, już wiem, że rodzina jest najważniejsza, że powinnam cieszyć się każdą chwilą, przyjmuję Cię prawie codziennie do serca i choć tak bardzo teraz ubolewam to wiedz, że wierzę Tobie. Wierzę, że oddasz mi moje zdrowie i znów będę z synem i mężem a nawet, że dasz szanse urodzić kolejne dziecko. Wierzę Tobie Jezu tylko proszę Cię przez Najświętszą Marię Pannę, Ducha Świętego i Wszystkich Świętych przyspiesz ten czas i błagam o ukojenie mojego bólu.

wtorek, 17 lipca 2012

Witam :) nie mam ostatnio jakoś weny by cokolwiek pisać na blogu ale pewne osoby już mi powiedziały, że powinnam dalej pisać bo będę się czuła lepiej chociażby dla siebie samej. No więc jestem. Dziś miałam ciężki dzień. Mariusz wczoraj pojechał do domu i wróci dopiero w czwartek a dziś bardzo potrzebowałam jego ramienia bo ktoś bardzo mnie wyprowadził z równowagi no i dowiedziałam się, że inna osoba mnie obgadywała. A najśmieszniejsze jest to, że obie osoby dużo starsze ode mnie a widać chyba nie wiele mądrzejsze. Jedna mi od wczoraj już pisze na temat wpisu który dodałam na fb w którym ponoć obraziłam 80% ludności a ja tak wcale nie uważam bo napisałam coś co ja myślę i co jest dla mnie moim zdaniem a następna z tego samego powodu jechała mi tyłek. Więc ta pierwsza znów dzisiaj do mnie pisała i nie dawała żyć. Matko Święta, że ludzie mają tupet tak jechać chorej osobie a na koniec jeszcze Ci wciśnie, że to ty sama to rozkręciłaś swoim opisem. Oczywiście po to są komentarze pod opisem i przycisk LUBIE TO by wyrażać swoją opinię i ja szanuje zdanie każdego tylko czemu ktoś nie potrafi szanować mojego, ma prawo skomentować i to wszystko a nie mi pisać, pouczać i jeszcze wypominać, że ludzie mnie wspierali i tyle pomogli to było naprawdę przykre. Tak mi tam pisała i pisała aż w końcu doprowadziła do tego, że poczułam się bardzo źle i po prostu powiedziałam, że nie mam ochoty na tą rozmowę bo już doprowadziła mnie do złego stanu a ona dalej pisała i pisała i pisała ale ja już nic nie odpisałam więcej. No bez przesady można wyrazić swoje zdanie ale nie puszczać całą wiązankę bzdur. Więc dostałam krwotok z nosa, gorączkę, ręce mi się trzęsły, cała zresztą dygotałam ale chyba o to tej osobie chodziło i do tego dążyła BRAWO udało się pewnie bardzo jest z siebie zadowolona. Moje gratulacje ! Kolejną osobę tzn tą drugą zablokowałam po co ma czytać moje posty a potem rąbać mi tyłek za plecami. Ja naprawdę nie zasłaniam się chorobą ale takie osoby chyba nigdy nie doświadczyły choroby swojego bliskiego bo by się tak nie zachowywały bo ja nie choruje na grypę choć bardzo bym chciała ale na białaczkę. Tym bardziej, że czekam teraz na bardzo ważny moment bo aż na przyjęcie się szpiku kostnego i nie jest wskazane mi się denerwować aż tak. Więc staje na nogi i znowu sobie mówię, że nie obchodzi mnie co ludzie o mnie pomyślą, będe głosiła swoje przekonania bo mam soje zdanie a jeśli komuś się nie podoba niech się wypowie krótko i na temat, że myślą inaczej i ja to uszanuje. Ale ktoś musi też szanować moje zdanie. Inaczej się nie da bo to działa w dwie strony... Ci co mają być to będą i Ci którzy są prawdziwi wobec mojej osoby zawsze będa przy mnie, nie ważne jak będę myślała czy jakie opisy do fb dodawała - tak wiem dziecinada... a za resztą tęsknić nie będę...

sobota, 14 lipca 2012

Witajcie kochani - nie było mnie parę dobrych dni a nawet tydzień. A wszystko przez to, że nie jestem w dobrej formie. Afty w buzi mam chyba też z dobry tydzień, nie mogę jeść, nie mogę mówić a jak zachce mi się kaszlnąć to dzieje mi się straszna krzywda. Już wcześniej chyba kiedyś o tym pisałam bo już trzeci raz to przezywam, trzeci i najgorszy. Poprzednie nie były aż tak intensywne i nie trwały aż tak długo. Dzisiaj dostałam gorączkę znowu i znów troszkę spuchłam bo ciężko znowu mi oddać mocz. Czy zawsze musi się wszystko dziać na raz ? Jedno mogłoby się pospieszyć, żeby to drugie mogło przyjść a to trzecie mogłoby poczekać zanim drugie sobie pójdzie a tu NIE bo właśnie ma tak być, że wszystko mnie męczy na raz. Oj rozżalam się nad sobą ale muszę trochę pogderać bo z Mariuszem prawie nie gadam, czasem tylko coś wyszepcze ale z wielkim bólem w buzi, więc jedyne co mi pozostało to przelać moje gdakanie na bloga. Nie mogę nawet pogadać z rodzicami przez tel. Mam już dość tego miejsca. Do tego bezpodstawnie się wściekam i Mariusz obrywa moimi humorami. Chwiluni bo przyszła pielęgniarka. No jestem już. Czemu tak długo ? Ponieważ musiałam skoczyć na prześwietlenie jeszcze. Wiem, wiem późno jest, że hej ale co zrobić ? Jak mus to mus. Kończę kochani na dziś to pisanie i lecę na odpoczywanie HaHaHa :) ależ jestem dowcipna co ? Co to za zmiany humorów w ogóle sama nie wiem !!! Dobrej nocki wszystkim życzę :)

sobota, 7 lipca 2012

Tak sobie siedzę z przebitą tętnicą i igłą w brzuchu, która podaje mi morfinę, że to już tak nie wiele zostało. Nie wiele a za razem tak wiele. Nie wiele ale koniec jeszcze daleko i wcale go nie widać. Ja go nie widzę. Jak pomyślę, że jeszcze tyle do przecierpienia to nogi mi się załamują. Mariusz dodaje mi otuchy ale jak wychodzi to zostaje z tym wszystkim sama i wtedy dopiero zaczyna się myślenie. Chciałabym by było jak najbardziej pozytywne ale gdy człowiek jest sam nie potrafi sobie sam wmawiać, że to już koniec... koniec... koniec... Bo ja tego końca nie widzę. Ucieszę się w dniu kiedy poczuję się lepiej. Teraz czuję się źle. Tak bym chciała spojrzeć w dal. Przecież daleko nie muszę sięgać wzrokiem bo tylko parę tygodni no ale co zrobię jak nie potrafię. Lece się napić rosołu z gorącego kubka i modle się, żebym go za chwile nie zwróciła.

piątek, 6 lipca 2012

Jestem w domu, oddycham powietrzem w Catleonnell i wdycham zapachy moich kwiatow. Czego chciec wiecej gdy Bog tak wiele juz nam daje. Pozwolil mi jeszcze nacieszyc sie tym wszystkim... I wroce ze zdwojona sila, i bede kochala jeszcze bardziej choc nie wiem czy sie da, i bede usmiechala sie do kazdego poranka czy slonecznego czy deszczowego ale najwazniejsze, ze z moja rodzina i w moim domu...
Wydaje mi sie, ze powoli sie zaczyna. Wymioty - nie przyjmuje zadnego jedzenia, rozwolnionko, bol glowy od 2 dni, ciezkie nieprzespane noce. A to dopiero poczatek. Damy rade chcialabym krzyczec do Boga ale nie musze on to wie. Doskonale slyszy kazdy moj szept, wiem o tym nie pozwoli mi zginac. Mam tu jeszcze misje do spelnienia. Malego synka i kochajacego meza. Teraz to kazde cierpienie daje znac ze to juz prawie koniec. No i jeszcze jedengo musze urodzic szczylka prawda Boze ? Wiem, ze po chemii i radioterapii marnie to wyglada i tak samo mizerne sa szanse ale ja wierze, ze bede miala w ramionach jeszcze swoja mała wymarzona ksiezniczke. Bardzo mozno z Mariuszem w to wierzymy, a jesli nie to zaadoptujemy. Tak postanowilismy.
Rozłąka sprawia, że serce kocha bardziej

Tonem podstawowym w harmonii rodzinnej musi być zawsze krzyk dziecka, inaczej będzie brakować najważniejszego głosu.

Dobrze jest wrócić do domu... Lecz rzeka wciąż płynie za progiem, a świat czeka na zewnątrz. To świat w którym musimy żyć..

czwartek, 5 lipca 2012

Jestem po przeszczepie a co najlepsze czuje sie dobrze tylko spiaca bardzo, moglabym spac co chwile. Zle samopoczucie ma sie dopiero zaczac za jakies 5 dni jak mi krwinki spadna do zera. Chcieli sciagac wode z pluc i trzy razy mi sie wbijali ale nic nie wyciagneli bo sie okazalo, ze ta woda co zostala jest tak jakby w malych kieszonkach na scianie pluc i nie moga tego ruszyc zeby nie uszkodzic mi pluca. A dostane jeszcze chemie 3 dniowa, ktora bedzie podawana co 2 dni i moze przez nia woda narosnac - o to sie boja lekarze. Ale moj lekarz ten u gory mowi zebym sie nie bala, ze on sie troszczy. No i zaczynam powrot do zdrowia. Jeszcze jakies 3 tyg meczarni i wszystko bedzie dobrze. Tzn pozniej jakies 4 misaice dochodzenia dosiebie ale nadejdzie dzien, ze usiade i powiem co to byl za koszmar jak dobrze, ze jestem zdrowa.

niedziela, 1 lipca 2012

Nie napisalam ostatnio, ze szpik kostny byl czysty i pet scan z wynikiem bardzo dobrym. To znaczy, ze od poniedzialku mozemy zaczac dzialac z chemia co mnie przeraza niezmiernie. Przlozyli mi przyjazd wlasnie na dzisiaj zamiast wczoraj i za 45 min musze tam zadzwonic o ktorej mam byc. Jutro o 10 rano beda mi zakladali wenflon do glownej zyly co oznacza W SZYJE. Tego tez sie boje. Nawet bardzo. Ale bylo dobrze w domu. Teraz znowu nie bedzie mnie ze dwa miesiace. A jutro przyjedzie babcia Jasia z Kinga i mam nadzieje, ze po tych paru tygodniach po przeszczepie jak dadza nam ten apartament  to babcia i dzieciaki beda mogli przyjechac bo inaczej ich nie zobacze  Trzymajcie za mnie kciuki i by szpik sie przyjal. Modlcie sie za mni bardzo was prosze bo potrzebuje tej modlitwy...